Yapay Kalbin Değerlendirilmesi

Günümüzde yapay kalp, yalnızca ağır kalp yetmezliği nedeniyle kalp nakline aday olan kişilere takılmaktadır.

Yapay kalp uygulamalarının geleceğini kalp üzerine yapılan çalışmalar belirleyecektir. Bu projelerin gerçekleşme olasılığı ise, araştırmalara fon ayrılmasına bağlıdır.

Yapay Kalbin değerlendirirlmesi

Kalp nakli günümüzde deneysel aşama­dan çıkarak, oldukça iyi bilinen bir te­davi biçimi haline gelmiştir. Kalp nakli, yapay kalbe göre birçok üstünlük taşır. Bu durum böbrek naklinin böbrek diya­lizine olan üstünlüğüne benzetilebilir. Kalp nakliyle ilgili tekniklerin yaygın­laşması, talep artışına da yol açmıştır. Bu nedenle çok ağır hastalar bile uzun süre sıra beklemek zorunda kalmakta­dır. Bu koşullarda kalp nakli sırası bek­leyen hastalarda dolaşıma yardımcı ola­cak mekanik araçların geliştirilmesi bü­yük önem kazanmıştır.

Tam yapay kalp ilk kez 1969′da ABD’li hekim D. A. Cooley tarafından kalp kasının yeterince kanlanamamasına bağlı kalp hastalığı olan 47 yaşında bir hastaya takılmıştır. Yapay kalp 65 saat boyunca tam olarak çalışmış, ama ikinci bir ameliyatla kalp nakli yapıldık­tan 38 saat sonra hasta enfeksiyon nede­niyle ölmüştür. Bu durumda girişimin başarılı olabilmesi için bağışıklık siste­mini baskılayıcı tedavinin geliştirilmesi ve hastaların daha dikkatle seçilmesi gerektiği, yapay kalbin yapısında ise fazla değişiklik gerekmediği düşünül­müştür. Ama sonraki yıllarda yapılan yapay kalp uygulamaları da hemen her zaman olumsuz sonuç vermiştir.

Girişimin başarılı olabilmesi için hasta seçimi büyük önem taşır. Hasta­nın böbrek, akciğer, karaciğer ve beyin işlevleri bozulmamış olmalıdır; ağır en­feksiyonların görülebileceği bağışıklık sistemi zayıflamış kişilere yapay kalp takılmamalıdır.

Kalp nakline aday hastalara takılan tam yapay kalp konusunda birçok veri toplanmıştır. Gelecekte, yapay kalbin sürekli kullanılmasının olağan hale gelmesi beklenmektedir. Kalp naklinin be­lirli sakıncalar nedeniyle uygulanama­dığı durumlarda da önce geçici bir ya­pay kalp takılması büyük olasılıkla ba­şarılı sonuç alınmasını sağlayacaktır.

Sonuçlar

1969-87 arasında, çeşitli ülkelerdeki 21 merkezde kalp nakline aday 76 hastaya yapay kalp takılmıştır. Bu uygulamala­rın sayısı gittikçe artmış ve Aralık 1988′de 133′e ulaşmıştır. Bu hastaların yüzde 7 sinde kalp nakli gerçekleştiril­miş ve olguların yüzde 6O’ı en az 30 gün yaşatılabilmiştir.

Kalp nakli uygulanacak hastalara ge­çici yapay kalp takılması bazı eleştiri­lerle karşılaşmaktadır. Bir görüşe göre, kalp nakli bekleyen hastalara önce ya­pay kalp takılmasının nakil bekleyen hastalar arasında çok ağır durumda olanların sayısını artırmaktadır.

Nakil yapıldığında alınan sonuçlar da bunun “organ israfı” olduğunu düşündürmekte­dir. Önce yapay kalp takılan, belli bir süre sonra da kalp nakli uygulanan ol­gularda ameliyattan sonra 1 yıl sağ kalma oranı yüzde 50 iken, doğrudan kalp nakli yapılan olgularda bu oran anlamlı bir artış göstererek yüzde 85′e çıkmak­tadır.

Geçici yapay kalp uygulamasının bir “israf olduğunu savunan bu görüşe karşın, bu uygulamanın yeterli gelişme­ler kaydedildikten sonra kalıcı yapay kalp için değerli bilgiler sağlayacağı dü­şünülmektedir.