Sevgi ekersen yüreklere,
Sevgi biçersin derdim.
Yıllardır sevgi ekmeyi,
Görev edinmiştim.
Ne yazık ki gerçeği,
Kırk yaşımda öğrendim.
Sevgi emek ister,
Sevgi yürek ister,derken ben,
Yüreğin de,emeğin de boşa olduğunu bilememişim.
Yalanmış tüm sevda sözcükleri,
Yalanmış aşk gülücükleri,
Öyle bir an gelir ki,
Bir kalemde silinir,
Atılır çöpe hepsi.
Ne verdiğin emekler,
Ne de kurulan hayaller geleceğe,
Kırkından sonra kendine,
Acısı kalır,geriye kalan yaşamında çekmeye..
Kaldıramıyorum,taşıyamıyorum yaşamın yükünü.
Ayrılık acısıdır,
Yakar yüreğimi,büker boynumu,
İpler senin elinde,kurarsın tekrar yaşamını.
Ne söylesen boş,
Biliyorum artık dibe vurmaya mahkum olduğumu,
Kahretsin unutamıyorum hala sevda sözcüklerini,
Yolun açık olsun,kimse üzmesin seni..
Nazife Abaylı
