Şeker hastalarında çocuklarında da olup olmayacağı korkusu vardır. Henüz genetik bir miras gibi görünmemekle birlikte, hatta çocuklar ebeveynlerinden daha fazla risk de taşıyabilmektedir.
Şeker hastalığına yol açan bir neden genetik iken, diğer neden çevresel faktörlerdir. Tek yumurta ikizlerinde aynı genler olmasına rağmen birbirlerinden farklı iki tipte diyabetli olmaları söz konusu olabilir.
Tip1 diyabette, kişi her iki ebeveyninden de risk faktörü almış olur. Beyaz kişilerin Tip1 diyabet riski daha yüksektir. Tip1 diyabet, daha çok soğuk havalarda, kış aylarında tetikler ve gelişir. Başka bir tetik virüs olabilir. Erken diyete başlamak, anne sütü alamamak, ilk yaşta katı besinlere başlamak kişide diyabet riskini yükseltir. Vücuttaki gelişimi kısa sürede yayılır.
Tip1 diyabetli hastaların akrabalarına bakıldığında, diyabet kanlarında belirli bir antikor olduğu görülür. Antikorlar hastalık yapıcı bakteri ve virüsleri yok etmeye yarar.
Tip2 diyabetin daha güçlü bir genetik riski vardır. Fazla yağ, az karbonhidrat ve lif ve az egzersiz alışkanlıkları olan kişilerde görülür. Obezite bu türde daha yaygındır. Gençlerde daha uzun sürer ve risklidir.
Kilolu kadınların ve annelerin diyabet riski daha yüksektir. Anne babadan biri diyabetliyse çocuğun olma ihtimali %25’tir. Yetersiz beslenme de hastalığa neden olabilir.