Omuz Distosisi
Bu aşamada travayın ikinci evresinde karşımıza çıkabilecek çok ciddi bir komplikasyondan söz etmek uygun olacaktır. Bu komplikasyon makrozomik bebeklerde, özellikle 4000 g’ dan daha ağır olanlarda daha sık görülmektedir. Omuz distosisinin görülme in-sidansı 1000 doğumda 1-2 olup perinatal ve neonatal mortalite oranı % 20, yaşayan bebeklerde brakiyal felç gelişme riski de % 30′ dur. Bu durumun ürkütücülüğü, bir çok olguda doğumun normal seyretmesi nedeniyle deneyimi görece az olan kişilerin doğumda bulunması ile ilgilidir. Baş doğana kadar problem gün ışığına çıkmaz. Yüz vulvadan yavaşça doğar, restitüsyon ve dış rotasyon ya oluşmaz ya da çok yavaş gelişir. Doğum kanalı fetal gövde ile dolu olduğu için vajinal muayene sonuç vermez. Bununla birlikte, ön omuz pubis sim-fizinin hemen üstünden palpe edilebilir.
Omuz distosisi geliştiğinde çok hızlı hareket edilmeli ve derhal doğum doktoruna haber verilmelidir. Bu arada hastaya abartılmış litotomi pozisyonu verdirilir; yani bacaklar karına doğru dizlerden iyice kıvrılır. Büyük bir epizyotomi açılır ve bir asistan tarafından pubis üstünden bastırılır. Bu çabalarla beraber çocuğun başının standart bir şekilde çekilmesi sorunu çözebilir. Bunlara karşın omuzlar doğmazsa çocuğun bir klavikülasını kırmak gerekebilir. Bu, hayat kurtarıcı bir manevra olup bisakromiyal çapın azaltılmasını sağlar. Bu amaçla başparmakla ön klaviküla pubik ramusa doğru bastırılır. Neonatal dönemde kemik iyileşmesi hızlı olduğu için kalıcı bir sakatlığa rastlanma olasılığı düşüktür.
Çeşitli doğum kitaplarında vajinadaki omuzu rotasyona uğratıp pubis altından önce arka omuzu doğurtma amacıyla uygulanan bazı manevralar vardır. Bununla beraber, pelviste doğumcunun elinin girebileceği kadar yer olsaydı, omuzlar zaten doğardı! Ayrıca, genel anestezi olmadan bu tür rotasyoner manevraların uygulanması hastayı ağrı şokuna sokabilir. Bu nedenle böyle manevralar genelde etkisizdir ve çoğu kez bebek doğduğunda kaybedilmiş olur.
