MAKULA DEJENERASYONU

1. Yaşa Bağlı Makula Dejenerasyonu

Yaşa bağlı makula dejenerasyonu (YBMD), gelişmiş dünyada 55 yaş ve üzeri insanlarda geri dönüşümsüz ağır görme kaybının önde gelen nedenidir ve karşılanmamış medikal ihtiyacın olduğu bir alan olarak kalmıştır.

Gelişmiş ülkelerde YBMD’nin yaygınlığı yaşla birlikte üslü sayılar şeklinde artar ve 50 yaşında hemen hiç yokken, 70 yaşında %1’e ve 80 yaşında %5’e çıkar. YBMD insidansı erkeklere oranla kadınlarda daha yüksek olabilir.

YBMD, eksüdatif olmayan veya “kuru” ve eksüdatif olan veya “yaş” olmak üzere iki tipte sınıflandırılır. 2Hastalığın neovaskülar (yaş) formu yaklaşık %10’luk kısmını oluştururken ağır görme kaybının %90’lık kısmından sorumludur.

Klinik çalışmalar, yaş YBMD’nin farklı lezyon alt gruplarının anormal vasküler büyüme ve artmış geçirgenlikten kaynaklanan ortak patofizyolojik özellikleri paylaştığını düşündürmektedir.

Neovaskülar (yaş) YBMD genellikle subretinal alanı tutup eksudasyon ve kanamaya yol açan koroidal neovaskülarizasyon (KNV) ile karakterize bir hastalıktır. 1 Bu anjiyogenez, vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF) ile uyarılır. Vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF), diabetik retinopati ve YBMD gibi önemli göz hastalıklarında patolojik anjiogenez ve artmış vasküler geçirgenliği kontrol eder. 3Tedavi edilmezse genellikle fotoreseptörlerde hasar ve santral görme kaybı ile sonuçlanır ve aylar ile yıllar sonra damarlar ağırlıkla yerlerini fibrovaskuler skar dokusuna bırakırlar. Santral skotom gelişmesi bu hastalarda okumak, araba kullanmak, yürümek, yüzleri tanımak gibi yaşam kalitesini ilgilendiren alanlarda güçlüğe yol açar.