Hayat Kadınına Oy Verirmisiniz ?

Turkiye’de neyi tartışıyoruz? Bir süredir her şeyi tartışıyoruz; gecikmeli toplumsal devinim refleksimiz kımıldamaya başladı. Kış uykusundan uyandık sanki, ama acaba tepkilerimizi; eleştirilerimizi gerçekten düşünerek veriyor muyuz?

Belki biraz da bununla yüzleşmemiz gerekiyor. Yoksa bir süre daha bu salınımın seyri sabit bir seyrelmeye uğrayacak mı hep birlikte göreceğiz…
Biz kadınların pek çok konuda erkeklere oranla daha sağduyulu ve derinlerden gelen algılayış, hatta biraz endirekt ketlerimiz olduğu hepimizin malumu… Peki neden, her konuda bu kıvrak çok yönlü değerlendirme ve aynı anda 4- 5 işi kotarabilme yetimizi kullanamayız, işte o tam bir muamma…

Geçtiğimiz hafta eski hayat kadını Ayşe Tükrükçü’nün İstanbul Bölgesi Bağımsız Milletvekili Adayı olması; başta politikacılarımız olmak üzere pek çok vatandaşımızın tepkisine yol açtı. “Nasıl olur da bir hayat kadını meclise girer? Ona mı kalmıştı sokaktaki adamı temsil etmek…” Bunun gibi tonla hiciv içeren yaklaşımı sıralayabiliriz…

Şimdi madalyonun arka yüzüne bakalım.

İsim – Soyad : Ayşe Tükrükçü = Vatandaş
Cinsiyeti : Kadın = 1934’de tam olarak seçme ve seçilme hakkına sahip olan, eril olmayan pembe nüfus kağıdına sahip olan cinsiyet.
Mesleği: Hayat Kadını = Türkiye sınırları içinde yasal tescilli vesikası devlet eliyle verilen meslek grubu.
Uyruk: TC = Yukarıdaki tüm maddeleri sınırları içinde yaşadığımız; Türkiye Cumhuriyeti 1923’ten beri demokrasi ile yönetilmektedir.

Ayşe Tükrükçü bu ülkede yaşayan bir vatandaş olarak en doğal hakkını kullanmak talebinde bulunmuş ve bunu da kendisine tanınan yasal yollara başvurarak yapmıştır. Üstelik hiçbir partinin içinde bulunarak; magazinel bir öne çıkış ihtiyacı olmaksızın; ya da bir partiden aday gösterilmeden; aday gösterilme talebinde bulunmadan… Özetle kendi iradesini kullanmış ve kişisel bir duruş sergilemiştir.

Şimdi neden Ayşe Tükrükçü’ye “yüz kızartıcı” suç edimi ile yaklaşıyoruz. Bu ülkede bir sürü hayat kadını var; bunlara resmi dairelerimiz vesikayı veriyor. Gerekçelerini sorgulamak; hayat kadınlarını suçlamak belki de kolayımıza geliyor; kendimizi daha arınmış ve daha korunaklı toplumsal onaması alınmış, güvenli bir alana çekmiş oluyoruz; itiraf edelim. ‘Başka meslek mi yok!’ tarzındaki ifadelerle bu ülke gerçeğinden kaçamayız; aksi, hayatın tam da kendinden kaçmak olur.

Bu ülkedeki ‘diğer hayat kadınları’nın haklarını savunmak adına Ayşe Tükrükçü’ye destek vermeliyiz. Ayşe Tükrükçü ‘öteki kadın’ olarak; “Ben siz istemeseniz de sizi temsil etmek istiyorum” demiyor ki; böyle bir iddiası olduğuna da hiç rastlamadık sağda solda. Bu insanların hakları var; ‘bu ülkede kadın olmak zor zanaat’ dediğimiz her noktada; bu dünyada bir de “hayat kadını” olmak halini düşünelim. Empati kuramayız; bu çok cesurca olur; ama en azından onların en temel hakkını kendilerini ifade etme; yasal haklarını ifa etme süreçlerini baltalamayalım. Çünkü bu ne demokrasiye, ne kadın içselliğine ve sağduyusuna, ne de tarihimize yakışır.

Bu ülkede kadın olmak belki de o kadar zor bir zanaat değildir; asıl bu dünya üzerinde “Bir Türk Kadını” olmak, her ne olursa olsun son derece saygın ve taşınması son derece ağır bir sorumluluktur. Zor olan budur. Çünkü tam da keskin kılıç demokrasinin üzerinde ayakta duruyor olmaktır bunun anlamı…