Hastane Enfeksiyonları
Hastaneye yatan bir hastada, yattığı süre içinde gelişen enfeksiyona hastane enfeksiyonu veya nosokomiyal enfeksiyon denir. Bazen hastanede kazanılan bir infeksiyon ancak hasta taburcu edildikten sonra ortaya çıkabilir. Sağlık yörıünden bu kadar zararlı olan hastane enfeksiyonton büyük ekonomik kayıplara da neden olmaktadır. Hastane enfeksiyonuna etken mikroorganizmalar Escherichia Coli, Klebsiella, Psendomonas, Salmonella, Proteus, Sta-phylococcu Aureus, Streptococcus Pyogenes, En-terobacter gibi gram (-) ve gram (+) bakterilerdir. Tanı ve sağaltım amacıyla yapılan birçok girişim, ameliyatlar, kateter uygulamaları, ponksiyon ve organ biyopsileri, endoskobik incelemeler, enjeksiyon ve transfüzyonlar mikroorganizmalar için giriş kapıları yaratmakta, hastane enfeksiyonu olasılığını arttırmaktadır.
-Hastane enfeksiyonlarının kaynakları ve bulaşma yolları iki şekilde olur:
1. Endojen kaynaklı: Hastanın derisinde, ağız, burun, boğaz ve bağırsak boşluklarında, varsa enfekte lezyonlarında taşıdığı mikroorganizmalar enfeksiyonu oluşturur.
2. Ekzojen kaynaklı: Bu enfeksiyonlar çapraz yada çevreden bulaşma ile oluşur. Çapraz enfeksiyon kaynakları servisteki diğer hastalar, hastane personeli, cerrahi ekipteki personeldir. Hastanede çalışan ve çeşitli mikroorganizmaları taşıyıcı durumda olan hekim, hemşire ve diğer görevlilerin bu mikroorganizmaları nasofarinkslerinde taşıyıp, damlacık yoluyla havaya ve doğrudan hastalar vermelerine, yada elleri ve yiyecekleriyle enfekte hasta ve kontamine gereçlerden aldıkları mikro-organizmalan diğer hastalara taşımalanna “Çapraz Enfeksiyon” denir.
Çevreden bulaşma; hastanede kullanılan eşya, sağaltım amacıyla uygulanan tıbbi araçlar, operasyon sırasında kullanılan araçlar, ameliyathane havası, besinler ve içeceklerle olur.
Hastane enfeksiyonlarında enfeksiyon etkeni ile enfeksiyona eğilimli birey arasındaki bağlantıyı kesmek çok önemlidir. Burada enfeksiyon kaynağı olan bireyin izolasyonu, hastanın ve taşıyıcıların sağaltımı temel ilkedir. Hastane personelinin izole edilen hastaya mümkün olan, en iyi bakımı vermesi gerekir. Bir hastanede izlenmesi gereken izolasyon yöntemleri enfeksiyon türüne göre değişiklik gösterir, izolasyon yöntemleri şunlardır:
1. Kesin izolasyon
2. Solunum izolasyonu
3. Enterik izolasyon
4. Yara ve deri izolasyonu
5. Akıntı izolasyonu
6. Kan izolasyonu
Kesin İzolasyon: Bütün bulaşıcı hastalıklarda haya ve temas yoluyla olan bulaşıcılığı önlemektir. Hasta ile ilişkiye giren birey maske ve gömlek kullanmalıdır. Özel odada olmalı, odanın lavabo, tuvalet ve banyosu bulunmalıdır. Eller odaya giriş ve çıkışlarda yıkanmalıdır. Hasta için kullanılan araç-gereçler mümkünse disposable olmalıdır.
Solunum izolasyonu: Amaç solunum yoluyla, öksürükle, çevreye verilen mikro-organizmaların damlacık yoluyla bulaşmasını önlemektir. Hasta özel odada bakılmalı ve maske kullanılmalıdır. Boğmaca, kızamık, aktif akciğer tüberkülozu gibi enfeksiyonlarda bu tür izolasyon uygulanır.
Enterik izolasyon: Enfekte maddelerle, örneklerle, feçesle yayılım yapan hastalıklarda direkt veya in-direkt bulaşmayı önlemektir. Kolera, tifo, dizanteri, bulaşıcı sanlıklı hastalar bu şekilde izole edilir. Uygun el yıkama, gömlek ve eldiven giyme teknikleriyle, dışkı izolasyonu bu izolasyon kontrolünde yeterlidir.
Yara ve Deri izolasyonu: Bu yöntem doğrudan temas yoluyla çapraz enfeksiyon olabilen hastalıklarda uygulanır. Bazı izolasyon hastayla temastan önce ve sonra el yıkamayı, iki takım eldiven kullanmayı (eski pansumanı değiştirirken bir eldiven, ikinci eldiveni takmadan önce el yıkamayı) maske ve gömlek giymeyi, steril alet kullanma ve pansumana dokunmamayı içerir. Gazlı gargren, impetigo ve yaygın yara enfeksiyonlarında kullanılan bir yöntemdir.
Akıntı İzolasyonu: Doğrudan ilişki yoluyla bulaş-ma olasılığı bulunan enfekte yaralar ve kızıl gibi has talıklarda uygulanır. Hastaya temastan önce ve son- ra el yıkanmasını, pansuman değiştirirken steril araç gereç kullanılmasını gerektirir. Kirlenmiş olan araç gereç ve pansuman malzemesini çift torba içinde muhafaza etmek ve pansuman jyapılan materyale de dokunmama tekniğini kullanmak gerekir.
Kan İzolasyonu: Kanla kontamine maddelerle te mas sonucu bulaşabilecek enfeksiyonlardan hastayı ve personeli korumayı amaçlar. Serum hepatiti, bulaşıcı hepatit, malarya gibi enfeksiyonlarda uy gulanan bir yöntemdir.