GÜREŞTE TEKNİK ve TAKTİKLER

Güreşte Teknik 

Güreşte Taktik

GÜREŞTE TEKNİK 
Teknik: En zor müsabaka koşulları altında sportif alıştırmanın hareket yapılarım ekonomik ve mükemmel şekilde
yapabilmek ve maksimal verime ulaşmaktır. Müsabaka yönetmeliğinin öngördüğü hareketlerin uygun
kuvvetlerle, güvenilir şekilde yapılmasıdır. Güreşte teknik eğitimi mümkün olduğunca erken başlanmalıdır. Ancak hareket dağarcığının geliştirici bir yaklaşımla başlanmasında fayda vardır. Bu nedenle teknik
mümkün olduğunca çabuk öğrenilmeye başlanmalı, pekiştirilmeli ve mükemmelleştirilmelidir. Diğer taraftan elit sporcular tekniği kendilerine özgü ve verimliliği artırabilecek şekilde uygulayabilirler. Buna stil
diyoruz. Stil diğer elit sporcular ile sporcuların aynı tekniği uyguiamasını karşılaştırma olanağı verir.
Güreşe yeni başlayan çocukları hemen güreş çalışmasına ve teknik öğretmeye başlanmamalıdır. Temel beden eğitimi ile çocuk temel olarak güreş öğrenmeye hazır hale getirilir. Yapılan test ölçümleri sonucunda istenilen puana erişen güreşçi adayları güreş çalışmalarına ve cimnastik çalışmalarına başlayabilirler. Testlerle ilgili bilgi için testler bölümüne bakınız. Bu dönemde çocuklara birer dakikalık kaba boğuşmalarla kalite aranmadan
sadece teşvik ve çocuğun doğuştan gelen kabiliyeti izlenir. Güreş çalışmalara başlarken serbest ve greko-romen ayrımı yapılmadan güreşte yapılan temel teknikleri Öğretilmelidir. Gelecekte serbest stili seçen güreşçiler, greko-romen stilin bütün tekniklerim öğrenmek ve paraflarım da bilmesi gerekir. Bu dönemde güreş, zorlamasız. iddiasız, kaba şekilde fakat doğru olarak yaptırılmalıdır. Yapılan çalışmalar da çok eğitici ve öğretici olmalıdır.
Teknikler koordinasyonu az olan, bir veya iki hareketle tamamlanabilen teknikler olmalıdır. Teknikler seçilirken
kolaydan zora, basitten karmaşığa doğru bir yöntem izlenmelidir. Bu şekilde çalışmalar çocuklarda sakatlıklar önlenebilir ve çocuklarda erken bıkma olmayacaktır.
Tekniğin basamakları: 
a) Pozisyon hazırlama.
b) Tekniğe giriş.
c) Tekniğin yapılışı.
d) Sonuçlandırma.
Bu ana bölümlerin ışığı altında teknik sırasıyla çocuğa şu
şekilde gösterilir:
1- Teknik antrenmana iyi bir ısınmadan sonra, vücut dinlenirken yapılmalıdır. Yüklenme sıklığı ve şiddeti üst düzeye göre çocuk ve gençlerde daha azdır.
2- Çocukların görebileceği bir pozisyonda teknik tatbik edilir ve ismi verilir.
3- Bu teknik kime ait olduğu ve kimlerin en iyi şekilde yaptığım söyleyerek dikkati o yöne çekilir.
4- Oyunun puansal değeri ve tuş pozisyonu gösterilir.
5- Müsabaka ortamında teknik tam olarak yapılır.
6- Tekniğin pozisyona hazırlığı, tekniğe giriş, tekniğin yapılışı, tekniğin sonuçlandırılması parça parça gösterilir.
7- Parçalar pekiştirilerek hareketin tamamı pasif rakibe yapılır.
8- Hatalar anında düzeltilir.
9- Teknik her türlü pozisyonda tekniğin pekiştirilmesi.
10- Güreş pozisyonunda rakip % 30-50 dirençli olarak tekniği uygulama.
11- Güreşir pozisyonda tekniği % 100 olarak uygulama.
Not: Video ve kamera imkanı var ise çocuğun yaptığı teknik çekilecek kendisine gösterilmeli, hatalarım söyleyerek
kendisinin de görmesi sağlanmalı. Teknik çalışmalar basitten zora doğru olmalıdır. Çocuğun kolay ve karışıklığa neden vermeden öğrenebilmesi için teknikleri yapılış ve şekillerine göre belirli gruplara ayırmak gerekir.
a) Kalça vuruştu ve dönüşlü teknikler (tek kol, kafa kol, cipe, yanbaç gibi).
b) Dalarak yapılan teknikler (tek ve çift dalışlar, koltuk altı geçişler).
c) Genye atarak yapılan teknikler (salto, süpleks).
d) Çekerek yapılan teknikler (kol çekmeler).
e) Yerde yapılan teknikler (kle, burgu, çırpma, künde, sarma gibi).
Teknikler belirli sıra ile pekiştirerek öğretilmelidir. Savunma ve kontra teknikleri en son öğretilmelidir. Basitten zora komplekse, bilinenden yeni öğrenilen teknikler izlemeli. Çocuklar sevdiği teknikler üzerinde çalışmasına fırsat
verilmelidir. Önce yerde uygulanan basit tekniklerden başlayarak, ayakta yapılan kompleks tekniklere doğru bir yol
izlenmelidir. Teknik çalışmalar sıkıcı olabilir. Çalışma aralarında kısa dinlenmeler vererek ve antrenman şeklini
değiştirerek çocuklardaki bıkkınlık önlenmelidir.
Teknik öğretiminde ilgili öneriler: 
– Tekniğin alt yapışı olan beceriler önceden öğretilmelidir.
– Teknikler basitten karmaşığa doğru sıralanmalıdır.
– Teknikler ilk etapta yapılışı, daha sonra varyasyonları, tekniğin kontra tekniği en son olarak da müdafaa şekli öğretilmelidir.
– Teknikler çift yönlü öğretilmelidir.
– Teknikler antrenör tarafından gösterilir.
– Yanlışlar anında düzeltilmelidir. Öğrenimi kolaylaştırıcı öğretim basamakları yavaşlatılmalı.
TEKNİK VE TAKTİK 
Zeka-motorik öğrenme: Tekniği öğrenmek için kullanılır. Kategorilere ait olan teknik şekillerine taktik yetenekler” veya “teknik-taktik yetenekler” ismi de verilir. Tekniğin şeklinin temel mekanizması mesafe-pozisyon kuvvet denge
yön süre sürat iç kuvvet ritim koordinasyon dış kuvvet Hareketin randımanlı olarak uygulanması Teknik Öğrenimin Evreleri
1- İmaj şekillendirme evresi: Anlatılanlara göre, sporcu öğreneceği şeklin kavramı ve temellerim şekillendirir. Ondan sonra, kendine bir faaliyet projesi yapar. Bir projenin yapılabilmesi, önceki teorik tecrübesi, motorik özelliklerin gelişim seviyesi ve efor kapasitesi ile ilgilidir.
2- “Kaba” hareketlerin evresi: Bu evrede, sporcu antrenörden sözel olarak aldığı bilgisine göre, ilk uygulamalara
geçer. Bu evre. düzgün öğrenim için çok önemlidir. Hataların düzeltilme yoluna gidilmese, daha sonraki evrelerde çok zor düzeltilebilecektir. Bunun için, en uygun metotlar ve yardımcı malzemeler kullanılması gerekir.
3- “Nazik” hareketlerin evresi: Temel özellikleri: standart ve steseoptik şartlarla hareketin düzgün uygulanması;
kuvvetli, süratli ve dayanıklı olarak hareketin uygulanması; normal tempoda hareketin uygulanması; bu evrede, antrenörün verdiği bilgiler, bazı detaylarıyla ilgili olacaktır.
4- Teknik şekillerin mükemmelleştirilmesi ve süper öğrenim evresi: Bu evrede, değişik şartlarda yüksek randımanla, teknik şekli uygulanır. Sporcu, çevre şartları, seyircilere vs. göre faaliyetlerin ayarlanması gerekir. Süper öğrenim yüksek sayıda tekrarlamalar yaptıktan sonra ortaya çıkar.
Teknik araştırma için en iyi şartlar, büyük yarışmalarda bulunur, çünkü bu tür yarışlara en iyi sporcular katılır. Bunun için, yarışmaları organize eden veya metodik kurumlar, bu tür yarışlardan teknik verileri toplamaktadır, Biyomekanik açıdan analize edilen uygulama detayları, vücudun parçalarımn veya eklemlerin en uygun açıları ve pozisyonlarım tespit eder. Öğrenim evrelerinden geçerken, uygulamanın sürekli modelle karşılaşlırılması gerekir. Uygulamanın pozitif ve negatif durumları araştırıhp düzeltmeler yapılır. Tekniğin düzeltilmesi süper öğrenim evresine kadar devam eder.
Teknik Öğretmede Dikkat Edilecek Konular 
1- Yeni başlayan, bilen, performans-teknik hazırlamanın temelinin kurulması. Antrenörler, grubun seviyesine göre hangi teknik şekiller belli bir zaman içerisinde öğrenilmesi gerekir teşvik etmelidir. Ayrıca sporcuların sportif tecrübesi yaş özelliklerinin bilinmesi şarttır. Yeni başlayanlarda, en önemli gereklilik, önemli teknik şekillerin düzgün bir şekilde uygulanacaktır. Bunun için, çok yüksek sayıda tekrarlamalar, yeni büyük bir çalışma kapsamı, teknik şekilleri uygun bir zamanda öğrenebilmek için şarttır.
2- Bütün grup seviyesinde, teknik şekilleri öğrenmesinin yanında, bazı teknik uygulamalar sporcunun isteğine bırakılacaktır. Bu demek ki teknik bir standart değildir.
3- Bütün grup seviyesinde, teknik eğitimi yarışma kompleks şartları ile beraber verilmesi gerekiyor (rakiple, dirençli teknik uygulama).
4- Tekniğin öğrenmesi ve mükemmelleştirilmesi için en uygun yol, öğretimin ferdileştirilmesidir.
5- Özellikle spora yeni başlayanlarda, “teknik fazlalıkları” görülür, bunlar uygun tekniğin ne demek olduğunu bilmezler ve zannederler ki her türlü hareketler uygun olabilir.
6- Teknik öğretirken her türlü araç ve gereçler kullanabilir. Manken, lastik, bant vb. fakat yapılan tekrarlamalar yansa benzeyen şartlarda yapılması gerekir.
Teknik Gelişimini Sınırlayan Nedenler 
1. Antrenör çok yüksek seviyede bilgi vcrmesi (anlatma, gösterme). Motorik öğreniminde dikkat çok karıştırılır. Bundan dolayı psikolojik yorgunluk çabuk meydana gelir. Bunu önlemek için verilen bilgi sayısının azaltılması ve tekrarlamalar arasında uygun ara verilmesi gerekir. Antrenör sadece teknik şekillerin en önemli noktaları arasında bilgi verilmesi gerekir.
2. Çok fazla fiziksel yorgunluk, efor kapasitesi, koordinasyon ve kontrol kapasitesinin kaybolmasını sağlar.
Bunun için, sürekli ve dikkatli olarak sporcu kontrol edilmesi gerekir.
3. Sporcuya doğru, öz ve anlaşılır biçimde yeterince bilgi vermemek.
4. Sporcunun dikkatin! çekememe (motivasyon eksikliği dikkatsizlik, isteksizlik).
5. Yeni başlayanlarda koordinasyon bozukluğu.
6. Bazı uygun olmayan aletlerin ve malzemelerin kullanılması.
Teknik Öğretirken Uyarım 
Teknik öğrenmenin en önemli yenlerinden biri doğru uyarmadır. Uyarmanın birçok boyutları vardır ve aşağıdaki gibi
sıralanabilir:
1. Bazı sporcular teknik öğrenirken doğru uyarım antrenörden alırken, bazı sporcular kendisi tarafından verilir.
2. Genel veya özel uyarımlar olabilir.
3. Motive etmek amacıyla söylenebilir veya sporcuya standartlarla karşılaştırıldığında onun başarısı veya başarısızlığı hakkında bilgi vermek için düzenlenebilir.
4. Bir başka önemli nokta, teknik antrenmanın safhaları hakkında yapısal ve içeriksel yapılanmayı kimin vereceğidir: sporcu mu – antrenör mü?
5. Uyarıların son bir boyutu da sporcunun deneme ve yanılma pratikleri yapması veya çabalarım dikkatle
yönlendirilmesini içerir.
Sporcuya Aktarımının Zamanı 
Sporcu vazifesini yerine getirirken, bir çok kaynaktan bilgi ulaşır. Bu yüzden sporcuya, antrenmanlarda, müsabaka
aralarında veya müsabaka sırasında kısa zamanlarda çok az bilgi vermeye dikkat edilmelidir.
Örneğin: “Tekniği daha hızlı yap” veya “başım kaldır” gibi yönlendirmeler olabilir. Bunun haricinde verilen bildirimler
sporcunun kafasının karışmasına neden olunabilinir.
Bilgi Verme Prensipleri 
l. Bilgi özel olmalı ve açıkça ve sık verilmelidir. Bu her 2 veya 3 denemeden sonra demektir.
2. Bilgi, sporcunun anlayabileceği terimlerle verilmelidir. Antrenörün konuşması kısa ancak açıklayıcı olmalıdır.
3. Bilgi birkaç şekilde verilmelidir: sözel, video yada direkt göstermeyle.
4. Sporcunun, yaptığı yanlışlar kadar (yapılan hataların tipleri), çabaların doğru bileşenleri de gösterilmeye dikkat
edilmelidir.
5. Genelden daha çok özel bilgi yardımcıdır. “Biraz daha dene”, “daha seri yap” gibi genel uyarılardan daha hızlı ilerleme sağlanacaktır.
Teknik Beceri Öğretim Normları 
1. Beceri edinilmesi genellikle birkaç deneme sonra kas geriliminde ve aynı görevin yapılması için gerekli eforda bir
azalmaya neden olur.
2. Beceri çok zor değilse veya gözlem altındaki ilk alıştırmalardan önce sınırlarına varılmamışsa, performans artışı
belirgindir.
3. Hatalar, öğrenme oldukça yavaş yavaş azalır. Bunlar yanlış şeyi yapmak, hareketin tamamım veya bir kısmım yanlış yapmak veya atlama hataları olabilir.
4. Alıştırma yapan kişi, beceriye gerçekleştirirken cevap vermesi gereken uyarıların seçimi ve yorumunda daha iyi olur. Giderek kişi bir sonraki hareket için hangi ipuçlarının önemli olduğunu anlayacak hale gelir.
5. Gittikçe artan alıştırmalarla, tekniğin algılanması ve motor becerinin artmasına neden olur.
6. Bir alıştırmada beceriklilik sağladıktan sonra, karmaşık teknikler ile bağlantıda gösterilebilinir.
7. öğretilen alıştırma müsabaka ortama hazırlanarak hareketlerin daha da pekiştirilmesi yoluna gidilmelidir.
8. Tekniğin çok karmaşık olduğu veya sporcu fiziki açıdan daha az yetenekli olduğu zaman, parça metodu veya parçadan bütüne metodu kullanılmalıdır.
9. Yetenekli sporculara bütün metodu en iyi öğretme şeklidir. Bu tip sporculara mümkün olduğu kadar tekniğin çok
öğretilmelidir.
10. Teknik beceri öğrenci için tehlikeli, karmaşık veya akıl karıştırıcı değilse, tam hızda teknik denenmelidir. Teknik makul derecede karmaşık ise veya tehlikeli ise, başlangıçta yavaş teknik denenmelidir.
Tekniğin Zihinde Canlandırılması 
Farklı güreşçilerle ilgilenmemize rağmen sporcularımıza aynı metodlan uygularız. Yeni tekniğin çabuk veya iyi
öğretilmesini dikkate aldığımızda sporcu grubumuzun içinde de farklılıklar görülür. Hareketi öğrenme süreci, uyguladığımız metodlara göre basamaklama yöntemi ile oluşur.
Bir tekniği yapabilme noktasında, o hareketi ustaca yapabilmek için: 
1. Kas tonusu, basit miyotik otomatikleşme,
2. Ayrılmış amaçlı tek hareket,
3. Deneyli reaksiyon,
4. Rastgele etkilenmiş hareket (öğrenilmiş hareket),
5. Bilinçli ayırma hareketi.
Genelde becerinin öğretilmesinde beşinci madde uygulanır. Sporcu kapasitesi gözönüne alındığında optimal sonuca
ulaşılabilir. Hangi hareketi yapacağımıza karar verdikten sonra hareketi zihnimizde canlandırırız. Zihinde canlandırma yapabilmek için, ilk olay bilgi sistemi başlangıç olarak kullanılır. Hareketi gözleriz. Antrenör bilgiyi sağlar ve sporcu alır. Sporcu anlayamadığı notları sorar, bu sorulardan antrenörün mesaj inin gidip gitmeyeceğin! anlayacaktır.
Öğretim Sistemi – Öğrenim Sistemi 
Sporcu yanlış bilgiyi aldığı durumda, yanlış zihinde canlandırma olacak bu da hareketin yanlış yapılmasına neden
olacaktır. Bu nedenle, verilen bilgilerin doğru olması, sporcunun yeni bir tekniği öğrenirken çok önemlidir.
Teknik öğretim ilk aşamasında çok fazla düzeltmeyi önlemek için öncelikle öğretim ortamının dikkate alınması
gerekir. Bunun için, öğretimin ilk aşamasında hataya neden olabilecek ortamların listesini aşağıda verilmiştir.
1. Yapılacak becerinin yanlış anlaşılması,
2. Yapılan hareketin yanlış zihinsel resmi,
3. Yetersiz fiziksel hazırlık,
4. Fiziksel özelliklerin özel gelişimi,
5. Kişinin yetenekleri hakkındaki belirsizliği,
6. Daha önce öğrenilen becerilerin istenmeyen etkisi,
7. Yas farklılıklarım dikkate almama,
8. Yeni bir hareket stiline uyum sağlarken oluşan yorgunluğun etkisini gözardı etme,
9. Yanlış öğretim metodunun uygulanması,
10. Yanlış araç ve gerecin kullanılmayı.
Öğrenme süresinde antrenörden gelen uygun bilgi ile sporcunun algılaması gereken 2 önemli öğe vardır:
a) Sözel
b) Görsel
a) Sözel Bilgi: Antrenörün teknik ile ilgili işleme yeteneği öğrenme tutumunu etkiler. Anlatım seviyesi sporcu kapasitesine veya seviyesine uygun olmalıdır. Sporcu ve antrenör aynı dilden konuşmak zorundadır. Onları aynı spor tekniği kelime hazinesine sahip olmaları gerekir. Sporcu ve antrenör kelimeleri aynı şekilde yorumlamalıdır. Öğrenilen bilgiler uygulamada yada, dozaj ve yeteneğine bağlıdır.
b) Görsel Bilgi: Ne öğreneceğim anlamak için sporcu ne yapacağım görmelidir. Bunda antrenör önemlidir. Antrenör yeterli pratik ve teorik bilgiye, yeteneğe, deneyime de sahip olmalıdır. Eğer antrenör daha önce bir deneyime sahip değilse, onu öğretmemişse yeterli bilgiye sahip değildir. Antrenörün görevi sporcuya doğruyu öğretmek ve harekete ilgisini artırmaktır.
Sporcunun ustalaşması teknik tekrarı ile uzun bir öğrenme sürecine bağlıdır. Antrenörün pedogojik görevinin öğrenme süresi olduğunu hissetmesin! sağlamak zorundadır. Tekniğin çok karmaşık durumlarda, hareketin doğru yapılabilmesi için hareketin zihinsel resmi önemlidir. Öğrenme süreci gözönüne alındığında başlama noktası, sona doğru otomatikleşen bilinçli harekettir. Bunun sonucunda, başlangıç hareketi, bilinçli, verimsiz ve kabadır. Eğer hareket ilk seterde yanlış öğretilmişse, beyinde yerleşmiş yanlış hareketin zihinsel resmini inceden inceye incelemek zorundadır. Bu da, antrenörün sabrım ve sporcunun motivasyonunu gerektiren uzun bir süreçtir.