Cocuklarda Okul ve Aile İliskisi

Okul ve Aile İlişkisi

Bir çocuğun okula başlama yaşı gelmeden önce psikolojik olarak okula nasıl hazırlanması gerektiği konusunda yukarıda özet bilgi vermeye çalıştık.

Çocuğun okula başlamasından sonra ise, okul ile aile ara­sında ve çocuğun eğitimi konusunda yapılacak işbirliğini de dolaylı ve direkt olmak üzere iki yönlü düşünmek mümkün­dür.
Biz burada okul-aile ilişkilerinin bilimsel kaynaklarda tüm ayrıntılarıyla yer alan, bilimsel bilgi ve ayrıntılarını tekrar et­mekten çok, günlük hayatta zorunlu ve pratik uygulamaların davranış ve beceriye nasıl dönüşeceği konusunda okul-ailenin yapacağı işbirliğinin yöntemleri ve sonuçları üzerinde durma­ya çalışacağız.

Aile ve veli çocuğunu manen okula hazırlayacağı gibi, hangi saatte kalkacağını, ailedekileri nasıl selamlayacağını, na­sıl temizleneceğini, nasıl giyineceğini, nasıl kahvaltı yapacağı­nı, kahvaltıdan sonra nasıl temizleneceğini, okula gitmek için çantasını ve diğer ders araçlarını nasıl hazırlayacağını, evden nasıl ayrılacağını, yolda yürürken nelere dikkat edeceğini, okula gidince nasıl davranacağını, derse başlayınca nasıl din­leyeceğini, öğretmen ve arkadaşlarına nasıl davranacağını, na­sıl ve nelerle oynayacağını, ne zaman oynayacağını, boş za­manlarını nasıl değerlendireceğini; ruh ve beden sağlığının ko­runması için ne gibi bilgi ve beceriler edineceğini; dürüst, ça­lışkan ve başarılı olmanın hayattaki önemini ilk öğretim basa­mağında kavramak ve kavratmak ailenin dolaylı görevlerin­den sayılır.

Ailenin direkt ilgi konusuna gelince:
Doğaldır ki, dolaylı ve direkt davranmalarının eğitim ko­nusunda işlevini birbirinden kesin hatlarıyla ayırmak müm­kün değildir.

Eğitimin belli bir zaman ve mekan içinde, canlı ve cansız faktörleriyle planlı, programlı, sürekli, sistemli, istikrarlı ve in­sicamlı bir etkinlikler süreci olduğunu, yukarıdan beri çeşitli nedenlerle vurgulamağa çalıştık. Bu faktörler içinde ailenin fonksiyonunun yaklaşık yüzde kırk olduğunu belirtmek mümkündür.

Ancak, toplumumuzun genel yapısı, yine eğitime gereken değer ve önem verilmediğinden ve eşit imkânlar sağlanamadı­ğından cahil, okumuş; kültürlü, kültürsüz; uygar, ilkel aileler­den oluştuğu da yine bir gerçektir.
Bu anlayış ve ölçüler içinde dahi okul yönetimi ve öğret­menleriyle diyalog başlatmak, ailenin görevi, çocuğun ise yararına olacaktır. Daha doğrusu çocuğun okul dışındaki ve aile­nin gözetimindeki süre ile ilgili ilişkilere dolaylı ilişki; okul içi eğitim ve öğretim çalışmalarıyla ilgili ilişkilere ve işbirliğine ise direkt ilişki demek mümkündür.
Elbette her iki ilişki de gelişigüzel olmayacak; okul-aile birliği yönetmeliği ve diğer ilgili mevzuat dikkate alınacaktır.
Bu yapılırken yönetici ve öğretmenlerin öğüt ve tavsiyele­ri tutulacak, öğretmenlerin planlı, programlı çalışmalarına müdahale edilerek çarptırılmayacaktır.
Örneğin;

-Okullarımızda ilkokuma-yazma öğretiminde yarım asır­dan beri uygulanmakta olan “Gestalt” psikolojisinin gereği olan, “tümden gelim” yönteminin aksine “Okullar açılalı üç ay olmasına rağmen bizim çocuk hâlâ harfleri öğrenemedi.” diye­rek daha başlangıçta harfleri öğretmeye çalışan ve öğrenciyi çelişkiye düşüren, öğretmenin bilimsel yöntemini çarpıtan ve­rilerin sayısı az değildir.
Bu büyük yanlışlık daha başlangıçta okul yönetimlerince, öğretmenlerimizce, medya ve diğer iletişim araçlarıyla aile ve velilere anlayacakları bir dille anlatılmalıdır.

-Diğer önemli bir yanlışlık da ödev ya da ev ödevi konu­sunda yapılmaktadır. Ödevden amaç, öğrencilerin bir işi ken­di kendilerine yaparak yaratıcı güç kazanmaları, güven duy­gusu geliştirmeleri, irade, ahlâk, karakter gücü kazanmaları, yetenek, beceri ve sorumluluk duygusu kazandıran bir eğitim erkidir. Ama uygulama bu sonuçları verecek nitelikte değildir. Sayfalarca yazı yazdırmak, bir sürü soyut kavramları ezberlet­tirmek, bunlarla öğrenciye usanç, bıkkınlık vermek, öğrenciyi bunalıma sokmak, en sonunda bu ödevlerin veliler tarafından yapılmasına neden olmak, yukarıda belirtmeye çalıştığımız ideal amaçlarla çelişmek demektir.