Cocugu Anlamak Yetenek Saptamak

Çocuğu Anlamak

Ailenin de, okulun da, öğretmenin de en önemli görevi ço­cuğu anlamak ve ona göre davranmaktır. Çocuk olarak da, ye­tişkin insan olarak da iyi anlaşılmamak büyük bir talihsizlik kaynağıdır. O halde ailenin de, öğretmenin de en önemli göre-

vi çocuğu iyi anlamak ve bu anlayışla yaklaşıp sorunlarını çöz­meye çalışmaktır. Onları sorunlarıyla kabul etmek, sorunlarını anlayışla çözmeye çalışmak onları ruhen esenliğe kavuşturma­nın en etkili yöntemi olacaktır. Onların dünyalarına girmek, dertlerini paylaşmak, onları candan arkadaş görmek onların mutlu olmalarını sağlıyacaktır.
Biz çocukları ne kadar iyi anlarsak ve sorunlarını çözmeye çalışırsak onlar da o oranda bize bağlanacaklardır. Gerçek eği­timin amacı da sevgi, saygı ve güven bağının kurulmasıdır.

Çocuğun Yeteneğini Saptamak

Her çocuğun bir ya da birkaç yeteneği olabilmektedir. Bu özel ya da genel yeteneklerini saptamak eğitim olgusunun en gerekli, en önemli bir işlemidir. Çocuğun bu yeteneklerini sap­tamak okul ve ailenin işbirliği ile sağlanmalıdır. Çocuğun ye­teneklerini keşfetmek ve bu doğrultuda yönlendirip yetiştir­mek çocuğun başarı gücünü artırır, nefsine güven duymasını sağlar. Her sonuç ve her insan toplum içinde bir güç ve bir ye­tenektir. Bu insanlarımızın bu güç kaynağını daha küçük yaş­tan saptamak, bu doğrultuda işlemek eğitimin temel amacını oluşturmaktadır.

Çocuğa Hoşgörü ile Yaklaşmak

Çocuğu hoş görmek onun kendi kendine güven duyması­na, güç kazanmasına, kendi kendini yönetmesine, daha çabuk, daha kolay öğrenmesine neden olur. Eğitim konusundaki yar­dımları daha çabuk kavrar. Hoşgörülen çocuğun davranışla­rında rahatlık görülür. Hoşgörülen çocuklar daha çabuk sosyalleşirler. Hoşgörülmeyen, itilip kakılan çocuklar ise pısırık, çekingen, korkak, telaşlı, evhamlı… olmak gibi olumsuz duy gular kazanır.

Şu halde, çocuğun suya, havaya, güneşe, gıdaya ne kadar ihtiyacı varsa, sevgiye, şefkate, hoşgörüye de o oranda ihtiya­cı vardır.

Çocuklara Eşit Davranmak

Bir ailenin kaç çocuğu olursa olsun, hepsine eşit davran­mak ailenin uymak zorunda olduğu ve özen göstermesi gere­ken bir kural ve ilke olmalıdır. Kızı erkeğe, erkeği kıza tercih etmek, birini diğerine üstün tutmak sakıncaların, yanlışların en büyüğüdür. Böyle davranmak çocukların kıskançlık duy­gularını tahrik eder, birbirine karşı düşmanlaştırır; tertemiz ruhlarının kararmasına ve kirlenmesine neden olur.

İnsanlığın sevgi kalesi kardeş sevgisi üzerine kurulur, ya­yılır, yerleşir ve kökleşir. Çocuklarımızın birbirlerini sevmele­rini telkin edelim. Onlara hak, hukuk, adalet duygularının te­melini küçük yaşlardan itibaren atalım ki, sevgi kalesi daha görkemli olabilsin.

Okulun da, öğretmenin de en önemli davranışlarından bi­ri öğrencilere eşit ve ölçülü davranmaktır. Zengin fakir, çalış­kan tembel, uslu, yaramaz, temiz, kirli… ayrımı yapmadan eşit davranmak karşılıklı sevginin, saygının, güvenin, başarı gücü kazanmanın en güçlü ilke ve yöntemlerinden biri olacaktır.
Güçlü toplum olmanın temeli ve geleceğimizin güvencesi olan yavrularımızın güç ve kişilik kazanmasında önemli bir et­ken olan eşit davranmayı her alanda ilke edinelim.

Çocuklara Yaşlarına Göre Davranmak

Çocuklara bebek, gençlere çocuk gibi davranmak eğitim açısından çok sakıncalıdır. Anne ve babaların çok dikkat etme­leri gereken davranış tarzı çocuklara yaşlarına göre davran­mak gereğidir. Unutmamak lazımdır ki, çocukların yetişkinle­rin isteklerine göre değil, kendi doğal yapılarının gereğine gö­re eğitilmesi gerekmektedir. Bu konuda anne babalarının ya da eğitimcilerin hatalı davranışlarına hedef olan yavrularımız kendilerini büyümüş sayamaz ve bağımsız olamazlar. Bu ço­cuk ve gençler ruhi bunalıma düşer ve isyankar olurlar. Böyle­ce ortaya umulmadık sorunlar ve güçlükler çıkar, eğitimden beklenilen yarar sağlanamaz.

Her yaşın gereklerini bilmek ve ona göre davranmak ço­cuğun mutlu, güçlü ve kişilik sahibi olmasını sağlar.

Anneler, babalar, öğretmenler ve eğitimciler çocuk ve öğ­rencilere yerinde ve zamanında davranarak eğitimin amaç, il­ke, kural ve yöntemlerini doğru ve yerinde uygularlarsa onla­ra yapıcı ve yaratıcı güç kazandırmış ve ruh sağlığına kavuş­turmuş olurlar. Eğitimin gereği de budur.

Çocuklar Cinsiyetlerine Göre Eğitilmelidir

İster kız olsun, isterse erkek olsun her cins kendi özellikle­rinin gerektirdiği gibi eğitilmelidir. Kız gibi yetiştirilmek iste­nilen erkek çocuklar ya da erkek gibi yetiştirilmek istenilen kız çocuklar şanssız olur demek yanlış olmayacaktır. Zaten yara­dılıştan farklı olan bu özelliklerini hayata geçirmek yaratılışla­rının bir gereği olacaktır. Yaptıkları işler, oyunları, oyuncakla­rı her cinsin kendine göre olmalıdır. Erkekleri sakin, sessiz, us­lu, kavgasız, uyumsuz yetiştirmeye çalışmak onların doğal ya­pısına ters düşer ve hayatta uyumsuz bir varlık haline getirir. Kızları da erkekler gibi yetiştirmek aynı derecede sakıncalıdır.
Her cinsiyetin davranışları, giyinmesi, oyuncakları, oyun­ları, işleri kendi tabiatına uygun olmalıdır. Bilimsel gerçekler böyle olmayı gerektiriyor.

Çocuk ve Oyun

Çocuğu hayata hazırlayan, daha doğrusu çocuğa hayat veren en gerekli ve en önemli etkinliklerden biri de oyundur. “Çocukluk oynamaya yarar.” sözü oyunun çocuk için ne anla­ma geldiğinin çok açık bir ifadesidir. Yeter ki, yetişkinler ken­di çocukluklarını hatırlayabilsinler.

Çünkü genelde aileler çocuklarının oyuna düşkünlüğün­den şikayetçi olmaktadırlar. Bu yanlış bir davranıştır, çünkü oyun korkulacak bir etkinlik değildir. Aksine oyun ruhen ve bedenen sağlıklı olan bir çocuğun gıdası ve ihtiyacıdır. Oyunu çocuk için gereksiz görmek onu ruhsal bir gıdadan yoksun bırakmak demektir. Çocuğu arkadaştan ve oyundan mahrum et­mek umulmadık sorunların nedeni olabilmektedir.
Bir ayrıntıyı da dikkatten uzak tutmamalıdır. Bazı çocuk­ların aşırı derecede oyuna ve oyuncağa düşmesinin nedeni ev­deki aile geçimsizlikleri olabilmektedir.