Cerrahi enfeksiyonlar

Sellülit:
Deri, deri altı dokusunun yüzeyel yayılan eritematöz enfeksiyonudur. En sık rastlanılan tipi erizipeldir. Erizipelde etken A grubu  hemolitik streptokoklardır. (Strep. pyogenes) Invazyonun derecesi, mikroorganizmanın salgıladığı streptokinaz ve hiyalüronidaz enzimlerine bağlıdır. Strepkokal sellülitin tedavisinde parenteral benzil penisilinler kullanılmalıdır.

Lenfanjit:
Etken yine strep.lardır ve sellülitin daha ilerlemiş halidir. Periferdeki septik bir alandan lenfatik drenaj boyunca kırmızı çizgiler şeklinde görülür. Bölgeyi drene eden lenf bezleri büyür ve süpüre olabilir. Etkilenen ekstremite yüksekte tutulur ve uygun antibiyotik tedavisi başlanır.

Abse:
Bağ dokusunun nekrozuna ikincil süpüre materyelin lokalize kolleksiyonudur. Nekrotik doku ve akut inflamatuar hücreleri içeren pürülan materyal erken dönemde pyojenik bir fibrin membran ile, daha sonra da kronik dönemde, özellikle de antibiyotik etkisi altında fibröz doku ile sınırlandırılır. Pyojenik mikroorganizmalar özellikle de steph aureus abseye neden olur.

Absenin en iyi tedavisi yeterli insizyon ile drenaj ve tüm lokülasyonların açılması, abse yatağının da kürete edilmesidir. Dren ve antibiyotiklerin kullanımı ise tartışmalıdır.

Bakteriyemi ve Septisemi:
Bakteriyemi, dolaşımda canlı bakteri bulunmasıdır. Septisemi ise, bakteriyeminin daha şiddetli klinik belirti veren şeklidir ve kendisini titreme, halsizlik, ateş, toksik tablo ve hipotansiyon ile belli eder.