Hayvanların yaydığı pozitif elektrikle sakinleştiğimizi, stres attığımızı biliyoruz ya da duyuyoruz. Evinde evcil hayvan besleyen kişileri taktirle ve hevesle izliyorum. Ben de çocukluğumdan beri köpeğim olsun isterdim. Ama benim evcil hayvanlara karşı alerjim var. Hayvan olan bir eve girmemle çıkmam bir oluyor. Bu muhabbet kuşu olsa bile.
Ama hiç sorunu olmayan, evi müsahit olan herkese tavsiye ederim.
Benim ağabeyimin kedisi var, Alex.
Aldıklarında avuç içi kadardı. Sonra bebeklerinin olacağını öğrendiler. Hem çocuk doktoru, hem jinekologları hem de veterinerleri hiç bir sorun yaşamayacaklarını, hatta bebek gelişimi için evde bir hayvanını oluşunun çok iyi olacağını söylediler.
Düzenli olarak aşıları yapıldı ve hazır mama yedi. Ve Alya dünyaya geldi.
Alex, Alya eve geldiğinde, ona prenses muamelesi yaptı…
Önce, ana kucağının çevresinde tur atıyor sonra yanına kıvrılıp oturuyordu. Asla uyumuyor bebeğe yaklaşan anneyse seslenmiyor ama başka biriyle huzursuzlanıyordu.
Alya’yı 2 yaşına kadar büyüttü. Tabi kuyruğundan çekildiği zamanlar, boğuştukları zamanlar oldu ama hiç birinde kendi canı acısa da bebeğe tırnaklarını göstermedi. Bazen pati atıyordu o kadar.
Alya, Alex’le büyüdüğü için midir bilinmez ama çok sakin bir bebekti. Şimdi, hayvanların “dost” olduğunu, onların incinmemesi gerektiğini çok iyi biliyor ve ilerde o da çocuğuna bunları öğretecek :)
Bu arada şu anda Alex’e yeni bir aile arıyoruz. Eğer ilgilenen olursa Alex 2.5 yaşında uslu bir tekir.
