Anüri(Sidik zoru)

Sidiğin, böbreklerden sidik torbasına akımının durması. Sidik torbasının boş kalması sonucu, anürisi olan hasta, hastalığı boyunca işemek ihtiyacını duymaz. Anüri, sidiğin sidik torbası içinde toplanmasına, dışarı akmamasına yol açan siyek tıkanıklıkları ile karıştırılmamalıdır.

Anürinin çeşitli nedenleri vardır. Nefrit ya da polikistik böbrek hastalığı gibi hastalıklar, bazı ilaçlar, zehirler ve başka gruptan kan verilmesi anüriye sebep olabilirler. Taşların ya da çeşitli urların tıkaması sonucu, böbreklerden sidik torbasına sidik ileten sidik borucuklarınm tıkanması da anüriye yol açar. Ağır şoklar, yaralanmalar, ameliyatlar kolera ve sıtma gibi bazı enfeksiyon hastalıkları da anüriye yol açan nedenler arasında yer alır.

Tedavi edilmeyen anüri, kanda ürenin çoğalmasına (üremi) yol açar ve yaklaşık olarak on beş gün içinde ölümle sonuçlanır. Bir tıkanıklık söz konusuysa cerrahi yöntemlerle giderilmesi, bir böbrek yangısı varsa bunun ve üreminin etkilerinin tedavisi gerekir. Böbrekler alman tedbirlere (antibiyotikler, steroid hormonlar ya da bağışıklık gideren ilaçlar) cevap vermezse, kanda biriken ürenin ve gereksiz maddelerin giderilmesi için diyalize başvurulur.

Diyaliz böbreğin temizleyemediği kanın, hastanın periton boşluğuna doldurulup, burada bir süre bırakıldıktan sonra geri alınan sıvılarla ya da özel süzgeçlerden geçirilerek temizlenmesi işlemidir. Bu şekilde, böbreklerin iyileşip yeniden yeterli bir şekilde çalışabilmeleri için zaman kazanılmış olur. Bazen bu süre çok uzun sürer ya da böbrekler hiç bir zaman iyileşemeyecek kadar bozulmuş olurlar. Bu durumda sürekli olarak diyaliz yapılması ya da hastaya bir başkasının böbreğinin takılması gerekir.

Hastalığın tedavisi güç olmakla beraber çok kez, hastanın evinden ve çevresinden uzaklaştırılması, hekimin anlayış göstermesi yeniden normal aralıklarla ve normal miktarlarda beslenmesini sağlar. İştahın uyarılması için ensülin ya da elektroşok kullanılması denenmişse de, bu yöntemler bugün pek kullanılmamaktadır.