Annem Kız arkadaşlarını unutma diye tavsiyede bulunmuştu..

Onlara vakit ayır ve kız arkadaşlarını daima hatırla..

Onlar sadece arkadaşların değil..

Senin kardeşlerin, kızların…” demişti..

“Ne kadar komik bir öğüt. Daha yeni evlenmedim mi ?

Artık ben evli bir

kadınım. Kız arkadaşlarına ihtiyaç duyan bir genç kız değilim ki.

Bundan sonra kocama hayatımı adamak, yapacağım tek şey olacak”

diye düşünmüştüm..

Ama yıllar geçtikçe, çocuk olsa da ya da olmadıkça, kocalardan

boşandıkça, sevgililerin biri gidip diğeri geldikçe, annemin

dediklerinin ne anlama geldiğini çok iyi anladım..

Zaman geçiyor..

Hayat akıyor..

Mesafe ayırıyor..

Aşk büyüyor.. Sonra azalıyor..

Kalpler kırılıyor..

kocalar evde bir yerde duruyor..

Veya evlilikler mahkemede son buluyor..

sevgililer değişip duruyor..

Erkekler arayacaklarını söyleyip, aramıyor..

İşler geliyor ve gidiyor..

Ebeveynler ölüp gidiyor..

Komşular değişiyor..

Ama kız arkadaşlar hep oradalar…

Siz onları bırakmadığınız sürece..

Geçen yıllar ve arada kaç km. mesafe olduğu hiç önemli değil..

Bir kız arkadaş, hiçbir zaman ona ihtiyaç duyduğumuzdan daha uzak

değil..Hayatınız içinde, öyle ya da böyle, yakın ya da uzak..

Arkadaşınız olan kadınlara bunu yollayın..

Ben şimdi yaptım bile…

Tüm Kız Arkadaşlara Sevgiyle…