Cocuk Egitimi ve Uygulanacak Esaslar

Eğitimde çelişkili davranmak

Eğitimde anne ve baba­nın ayrı ayrı ve çelişkili fikir ve kanaate sahip olmaları ve ayrı ayrı yöntemler uygulamaları çok sakıncalar doğurur. Aile eği­timinin her safhasında birlikte hareket etmek olumlu sonuçlar doğurur. Ortak çelişkili davranışlar kadar, bireyin çelişkili davranması da o derece sakıncalı sonuçlar doğurur. Çocuğa kızıp bağırmak, ardından da hemen özür diler gibi davranmak eğitimde istikrarsızlığın en sakıncalı örneğini oluşturur.

Eğitimdeki çelişkiler ve istikrarsızlıklar, çocukların ruhsal dengelerinin bozulmasının da en etkili nedenleridir.

Eğitimde çocuğu emsaliyle kıyaslamak

Her çocuğun kendine göre yetenek ve zaafları vardır. Onu emsalleriyle kı­yaslamak ve onlar gibi olmaya zorlamak çocuğun ruhsal den­gesini bozacağından çok sakıncalıdır. Çocuğun kendi yetenek ve imkânlarına göre yönlendirilmesi esasî olmalıdır. Aksi halde çocuğun kendine güveni azalır, aile büyüklerine kin bağla­masına neden olur. Çocuğun genel ve özel yeteneklerini keşfetmek, o yönde gelişimini sağlamak, çocuğun nefsine güven kazandırmak eğitimin temel ilke ve amaçlarındandır.

Çocukların önünde tartışmak

Başta anne-babalar ço­cukların önünde tartışmaktan kaçınmalıdırlar. Anne ve baba­nın tartışabilecekleri konular olabilir. Ancak bu tartışmalar ço­cuklara hissettirilmemelidir. Öfke ile kavgalar çocukları ruhen perişan eden davranışlardır. Bilhassa anne çocuklar için en bü­yük ve en önemli güvence kaynağıdır. Tartışmalar sonucu ço­cuk annesini kaybetme duygusuna kapılır, annesinin peşinden ayrılmaz olur, hep anne için üzülür ve endişe eder. Daima yü­reği buruk ve nefsine güveni azalmıştır.

Geçimsiz ve kavgacı ailelerin çocukları mutlu olamaya­cakları gibi, tüm korku ve kaygıları da küçük yüreklerinde ta­şırlar.

Yavruları için korkusuz, mutlu bir gelecek hazırlamak, bir­birlerine sevgi, saygı ve güven bağlarıyla bağlanmak, yavruları­na örnek olmak her anne ve babanın asli görevi olmalıdır.