Kısıtlamalar
Ayaktan tedavide uzman hekimlerce veya ilaç kullanım raporuna bağlı olarak pratisyen hekimler dahil tüm hekimlerce, yatarak tedavide ise tüm hekimlerce reçete edilebilir.
Protein sentezi inhibitörü aminoglikozid grubu antibiyotik.
Dozaj
Erişkinler ve çocuklar; 15mg/kg/gün iki eşit dozda.
Yenidoğan ve prematüre; 10mgkg başlangıç dozundan sonra, 15mg/kg/gün iki eşit dozda.
Tedavi boyunca verilen toplam doz, erişkinlerde 15 gramı geçmemelidir).
Annelik ve emzirme
Gebelik kategorisi D.
Kontrendikasyonlar
aminoglikozid allerjisi.
Etkileşim
diğer ototoksik, nörotoksik ve nefrotoksik ilaçlar, ilacın serum seviyesini yükseltebilecek diüretiklerle (etakrinik asit, furosemid, üre, mannitol) birlikte kullanılmamalıdır. Aminoglikozitlerin genel anestezikler ve nöromüsküler blokaj yapıcı ilaçlarla (ör:süksinilkolin, tubokürarin, dekametonyum) birlikte kullanımı ya da sitratlı kanla masif kan transfüzyonları yapılan hastalara uygulanması, nöromüsküler blokajı arttırarak solunum paralizisi yapabilir.
Yan etkiler
ototoksite, nefrotoksite ve nöromüsküler blokaj, döküntü, ateş, baş ağrısı, bulantı, kusma, eozinofili, artralji, anemi, hipotansiyon.
AMİKOZİT
100 mg flakon; 100 mg amikasine eşdeğer miktarda amikasin sülfat bulunur.
500 mg flakon; 500 mg amikasine eşdeğer miktarda amikasin sülfat bulunur.
Endikasyonları: Amikozit Gram negatif mikroorganizmaların duyarlı türlerinin neden olduğu ağır enfeksiyonların kısa süreli tedavisinde kullanılır. Bakteriyel septisemi (yenidoğan sepsisi dahil), ağır solunum yolu enfeksiyonları, kemik ve eklem, deri ve yumuşak doku enfeksiyonları, karın içi enfeksiyonları (peritonit dahil), yanıklar ve ameliyat sonrası enfeksiyonlar, ağır ve komplikasyonlu idrar yolu enfeksiyonları.
Enfeksiyona neden olan mikroorganizmanın saptanması ve duyarlılığın belirlenmesi için bakteriyolojik incelemeler yapılmalıdır. Amikozit enjektabl, Gram negatif enfeksiyon kuşkusu bulunan durumlarda başlangıç tedavisi olarak önerilir ve duyarlılık testinin sonuçları alınmadan tedaviye başlanır. Tedavinin sürdürülmesi kararının duyarlılık testinin sonuçlarına, enfeksiyonun ağırlığına, hastadan alınan klinik yanıta ve hastanın ilacı tolere etme durumuna göre yönlendirilmesi gerekir.
Kullanım şekli ve dozu:.Doğru dozajın hesaplanması için hastanın tedaviden önceki vücut ağırlığı bilinmelidir. Şişman hastalarda aminoglikozit dozajı yağsız vücut ağırlığına göre yapılmalıdır. Kas içi ve damar içi uygulama için önerilen dozlar aynıdır.
İntramüsküler ve intravenöz uygulama: Erişkinler ve çocuklara; günde kilo başına 15 mg’lık iki eşit dozda (erişkinlere günde iki defa 500 mg). Yenidoğan ve prematürelere; kilo başına 10 mg’lık başlangıç dozundan sonra, günde kilo başına 15 mg iki eşit dozda. Hayatı tehdit eden ve/veya Pseudomonas türlerine bağlı enfeksiyonlarda doz. Erişkinde her 8 saatte bir 500 mg’a yükseltilebilir (ancak günlük doz 1.5 gramı aşmamalı ve tedavi 10 günden daha uzun sürmemelidir. Tedavi boyunca verilen toplam doz, erişkinlerde 15 gramı geçmemelidir).
İdrar yolu enfeksiyonları (Pseudomonas türlerine bağlı olmayan enfeksiyonlar): Orta şiddetteki vakalarda, günde kilo başına 7.5 mg iki eşit dozda (erişkinlerde günde iki defa 250 mg ) verilir.
Amikozit’in etkisi pH ile doğru orantılı olarak arttığından idrarı alkalileştiren bir ilaçla kullanılabilir. Duyarlı mikroorganizmalara bağlı komplike olmamış enfeksiyonlar, Amikozit önerilen dozlarda kullanıldığında, tedaviye 24-48 saat içinde yanıt verir.
Böbrek işlevleri bozuk olan hastalara verilen günlük doz azaltılmalı ya da dozlar arası süre uzatılmalıdır. Bu hastaların serum kreatinin konsantrasyonunu 9 ile çarparak elde edilen sayı dozlar arası süreyi saat cinsinden gösterir (Doz:7.5 mg/kg)
Genellikle intramüsküler yoldan tedavi uygulanırsa da, hayatı tehdit eden enfeksiyonlarda intravenöz yol kullanılabilir. İntravenöz uygulamada kullanılan uygun çözücü %5 dekstrozun sudaki solüsyonudur. Hazırlanan bu solüsyona başka ilaç katılmamalıdır.
Yan etkiler: Bütün aminoglikozitlerin, ototoksik, nefrotoksik ve nöromüsküler blokaj yapıcı yan etkileri vardır. Bu yan etkiler, böbrek işlevleri bozuk hastalarda, başka nefrotoksik ve ototoksik ilaçlar kullanan hastalarda ve önerilenden uzun süre ve yüksek dozda aminoglikozit kullananlarda daha sık görülür. Nörotoksisite-ototoksisite: 8. kafa siniri üzerinden toksik etkiler işitme kaybı ve denge bozukluğuna yol açabilir. Amikasin işitme fonksiyonunu etkiler. Kokleadaki hasar yüksek frekanslarda işitme kaybına neden olur. Bu durum genellikle klinik işitme kaybından daha önce saptanır. Nörotoksisite-Nöromüsküler Blokaj: Aminoglikozitlerle yapılan tedavilerde akut müsküler paralizi ve apne görülebilir. Nefrotoksisite: Serum kreatinin düzeyinde, albuminüri, idrarda eritrosit, lökosit ve silindir, azotemi ve oligüri bildirilmiştir. Tedavinin bırakılmasından sonra böbreklerdeki işlev değişiklikleri genellikle normale döner.
İlaç etkileşimleri: Nörotoksik, Ototoksik ve Nefrotoksik İlaçlar: Ototoksik, nörotoksik ve nefrotoksik potansiyel taşıyan ilaçların sistemik ya da topikal yoldan birlikte ya da birbiri ardısıra kullanılmaları yan etki olasılığını arttırır. Bu nedenle, mümkün olabilen durumlarda, amikasinle birlikte, diğer aminoglikozit türevleri (ör: streptomisin, kanamisin, neomisisn, gentamisin, tobramisin, netilmisin), asiklovir, amfoterisin B, basitrasin, kapreomisin, sefaloridin, kolistin, vankomisin, sisplatin, metoksifluoran, polimiksin B gibi ilaçlar ve ototoksisite riskini, aditif etkileri ya da antibiyotiğin serum ve doku konsantrasyonlarını arttırabilen diüretikler (etakrinik asit, furosemid, üre, mannitol) kullanılmamalıdır.
Genel anestezikler ve nöromüsküler blokaj yapıcı ilaçlar: Aminoglikozitlerin genel anestezikler ve nöromüsküler blokaj yapıcı ilaçlarla (ör:süksinilkolin, tubokürarin, dekametonyum) birlikte kullanımı ya da sitratlı kanla masif kan transfüzyonları yapılan hastalara uygulanması, nöromüsküler blokajı arttırarak solunum paralizisi yapabilir. Böyle durumlarda, kalsiyum tuzları nöromüsküler blokaj belirtilerini ortadan kaldırmada yararlıdır. Bazı hastalarda mekanik solunum yardımı gerekebilir. Diğer Antibiyotikler: İn vitro araştırmalar, aminoglikozitlerle beta-laktam sınıfı antibiyotikler (penisilinler ve sefalosporinler) ve vakomisinin özellikle enterokoklar ve Pseudomonas aeruginosa’ya karşı aditif ya da sinerjistik etkili olduğunu göstermektedir. Yine in vitro araştırma sonuçlarında göre aminoglikozitlerle geniş spektrumlu penisilinler, bazı Enterobacteriaceae türlerine karşı sinerjistik bakterisit etki gösterir. Bu sinerjizmin oranı her durumda önceden hesaplanamadığından, uygun in vitro testlerle, izole edilen mikroorganizmaya karşı etkinin saptanması önerilmektedir.
Bazı durumlarda ve özellikle böbrek yetmezliğinde, aminoglikozitlerin geniş spektrumlu penisilinlerle birlikte kullanımı, serumdaki aminoglikozit konsantrasyonlarının azalmasına ve serumdaki aminoglikozit yarılanma süresinin kısalmasına yol açabilir. Bu nedenle, geniş spektrumlu penisilinlerin yüksek dozlarda uygulandığı hastalarda böbrek yetmezliği durumlarında serumdaki aminoglikozit düzeylerinin izlenmesi gerekir. Aminoglikozitlerle beta-laktam türü antibiyotiklerin in vitro olarak karıştırılmaları, her iki antibiyotiğin belirgin oranlarda inaktive edilmesine yol açar. Bu nedenle aminogilikozitler beta-laktamlarla fiziksel olarak karıştırılmamalı ve her iki ilaç ayrı uygulanmalıdır.
İntravenöz Sıvılarda Stabilite:
Amikozit aşağıdaki solüsyonlarda ve 1 mL’de 0.5-5 mg’lık konsantrasyonlarda, oda sıcaklığında 24 saat etkinliğini korur.
%5 Dekstroz, Sudaki Solüsyon
%5 Dekstroz, % 0.2 Sodyum Klorür Solüsyonu
%5 Dekstroz, % 0.45 Sodyum Klorür Solüsyonu
İzotonik Sodyum Klorür Solüsyonu
Laktatlı Ringer Solüsyonu
İsolyte Solüsyonu
Kullanılan çözücü Amikozit’in 0.5-1 saat içinde infüzyon biçiminde damardan verilmesine olanak sağlayacak miktarda olmalıdır.
Kontrendikasyonları: Amikasine ya da diğer aminoglikozitlere karşı aşırı duyarlı olduğu bilinen kişilerde kullanılmamalıdır.
Uyarılar: Önerilen dozlarda uygulandığında Amikozit toksik etkili değildir. Amikasin tedavisi sırasında basitrasin, sisplatin amfoterisin B, sefalorodin, paramomisin, viomisin, polimiksin B, kolistin. vankomisin ya da diğer aminoglikozitler gibi nörotoksik ya da nefrotoksik ilaçlar sistemik ya da topikal olarak kullanılmamalıdır. İleri yaş ve dehidratasyon durumları hastada toksisite riskini artırabilir. Amikasin tedavisi sırasında etakrinik asit ya da furosemid gibi güçlü diüretikler kullanılmamalıdır.
Bu ilaçlar da ototoksisiteye neden olabilir. Ayrıca damar içi yolla verildiklerinde diüretikler, serum ve dokudaki antibiyotik konsantrasyonunu değiştirerek aninoglikozit toksisitesini artırabilir. Nöromüsküler bloke ediciler ve genel anesteziklerle birlikte kullanımında potansiyalizasyon olur. Böbrek işlevleri bozulmuş hastalarda ve yüksek dozda uzun süreli kullanımda nörotoksisite, geriye dönüşümlü veya geriye dönüşümsüz sağırlık bildirilmiştir.
Amikasinin gebelerde güvenilirliği henüz gösterilmemiştir. Bu yüzden kesin gereklilik olmadıkça kullanılmamalıdır. Amikozit diğer antibakteriyel ilaçlarla fiziksel olarak karıştırılmamalıdır. Her ilaç ayrı olarak uygulanmalıdır. Amikozit’in bileşiminde bulunan sülfite bağlı olarak alerjik reaksiyonlar oluşabilir.
